Αυτό είναι ένα όμορφο και πολύ τρυφερό κείμενο του Charles Bukowski για την αληθινή ομορφιά μιας γυναίκας.

"Μια όμορφη γυναίκα δεν είναι αυτή με καλοσχηματισμένο ή φτιαγμένο στήθος, ή με σαρκώδη χείλη, ή με μακριά και καλοσμιλεμένα πόδια, ή με όμορφα μάτια...

Όμορφη είναι η γυναίκα η ευαίσθητη, η δυνατή και ταυτόχρονα εύθραυστη, αυτή που δοκιμάστηκε από τη ζωή. Γιατί ξεπέρασε τον πόνο, έπεσε και ξανασηκώθηκε, και τώρα είναι ένα αληθινό άτομο, δυνατό, ταπεινό και ειλικρινές.

Όμορφη είναι η γυναίκα της οποίας τα δάκρυα αποτελούνται κατά 10% από νερό και κατά 90% από συναισθήματα.

Και είναι μια γυναίκα σοβαρή, ανάλαφρη αλλά ποτέ επιφανειακή, σοφή και χαρούμενη, σίγουρη και γεμάτη αμφιβολίες και διψασμένη για γνώση.

Όμορφη είναι η γυναίκα που έχει ελαττώματα στα οποία δεν δίνεις σημασία, αυτές με τις ρυτίδες που σηματοδοτούν μια ζωή βιωμένη και υποφερτή, με τις μαύρες σακούλες κάτω από τα μάτια που άφησαν οι άυπνες νύχτες από την πολλή αγάπη.

Όμορφη είναι η γυναίκα που λάμπει με δικό της φως, με βλέμμα φωτεινό και βαθύ, όχι αυτή που επιδεικνύει την φευγαλέα εξωτερική της ομορφιά.

Όμορφη είναι η γυναίκα που σε κάνει να νιώθεις καλά όταν είσαι κοντά της, γιατί 'αισθάνεσαι'..."

- Charles Bukowski

Αυτό το απόσπασμα τονίζει πως η πραγματική ομορφιά πηγάζει από την ψυχή, την εμπειρία και τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου, όχι από τα εξωτερικά χαρακτηριστικά που είναι τόσο συχνά στο επίκεντρο. Αναδεικνύει την ομορφιά της τρωτότητας, της ανθεκτικότητας και της εσωτερικής λάμψης.

Σου αρέσει αυτή η οπτική της ομορφιάς;

Εσωτερική φωνή

Θα ήθελα πολύ να σε έβλεπα στα μάτια και να εκφράσω την ψυχή ,την λογική και την καρδιά μου!

Μπορεί να ντρέπομαι, να τρέμω όταν βγάζω με λέξεις ότι έχω κρύψει καλά μέσα μου .

Είναι χρόνια που τους έχω κλείδωσε σε ένα δωμάτιο για να κοιμούνται!

Τώρα ήθελα πολύ να τα  ξυπνήσω και να ακούσεις ή να βλέπεις την μορφή τους .

Έμαθα πολύ καλά να είμαι κάτι που να προσφέρω σε ένα και μετά δύο μικρά παιδιά- ανθρώπους, που έτυχε να είμαι εγώ ο δημιουργός τους . Που να είμαι αυτό το κάτι μου χρειαστείκε να μην υπάρχω.  Να ακούω και να μην ακούω. 

Να βλέπω και να μην βλέπω. Να μιλάω με σιωπή! Να λέω πάντα ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ!

Έμαθα πολύ καλά αυτό το ρόλο.  Αυτό έγινε κάλος στη ψυχή.  Δεν μου είναι εύκολο να τον αγγίζω γιατί πονάω! 

Έμαθα να τους βλέπω όλους από το έδαφος.  

Να ακούω διαταγές.  Να είμαι υπό.  

Να δέχομαι πως δεν ξέρω, δεν καταφέρνω, δεν αξίζω! 

Να είμαι μία ξένη.  Να είμαι μία από την Αλβανία! Να έχω μία εμφάνιση που δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω τι είναι; Τι κάνει εντύπωση; !! 

Να μιλάω, όταν αποφασίσω και κρίνω ,να είναι τα μάτια τους σαν τοξότες πάνω και να τρομάζω.  Δεν καταφέρνω να καταλάβω.  

Όλα αυτά με σπρώχνουν να γίνομαι αόρατη. Να κρυφτώ.  

Τώρα ήρθες Εσύ. Μου δίνεις φως. Μου δίνεις αγάπη.  Μου δίνεις αξία.  Βρήκες τα κλειδιά να ξεκλειδώσεις . Να σηκώσεις τις διακόπτες.  

Είναι δύσκολο, πίστεψέ με! Όταν τα ανοίγεις όλα είναι σαν ηφαίστειο! 

Το καταλαβαίνω, καίω.  Κάνω ζημιές.  

Και ,τώρα έρχεται το ποτάμι των ματιών να τα σβήσει.  

Έλα πάλι από την αρχή.  Χειμώνας! 

Να τα ξανά μαζεύω; Ή ! Να τα ξανά μαζεύω! Ή! Να τα ξανά μαζεύω. 

Θέλω πολύ να ακούσω! Έχω ανάγκη να ακούω, τώρα! 

Έχω πολύ αγάπη! Έχω πολύ θέληση! Θέλω πολύ να στα προσφέρω! Θέλω πολύ να σε κάνω ευτυχισμένο ! Θέλω πολύ τον πόνο μου να τον μεταδώσω για ευτυχία!

30/07/2025...a...s-gj

Τον έγραψα για τον Κ....

Δεν τον έστειλα.