Τι όμορφο που είναι ένα βιβλίο, που

επινοήθηκε για να πιάνεται στο χέρι,

ακόμα και στο κρεβάτι,

ακόμα και μέσα σε μια βάρκα,

ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχουν 

ηλεκτρικές πρίζες,

ακόμα κι αν έχει αποφορτίσει 

κάθε μπαταρία,

και αντέχει τα σημάδια 

και τα τσαλακώματα,

μπορεί να αφεθεί να πέσει καταγής

ή να παρατηθεί ανοιγμένο στο στήθος

ή στα γόνατα όταν μας παίρνει ο ύπνος,

μπαίνει στην τσέπη, φθείρεται,

καταγράφει την ένταση, την επιμονή,

ή το ρυθμό των αναγνώσεών μας,

και μας υπενθυμίζει,

αν φαίνεται καινούριο ή άκοπο,

ότι δεν το διαβάσαμε ακόμη...

Ουμπέρτο Έκο

23 Απριλίου

Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου

| Charlie Chaplin |16 Απριλίου 1889 - 25 Δεκεμβρίου 1977 |

Ανησυχώ περισσότερο

για την συνείδησή μου

παρά για την φήμη μου.

Επειδή συνείδηση είναι

αυτό που είσαι,

ενώ φήμη είναι εκείνο

που σκέφτονται

οι άλλοι για σένα

και το τι σκέφτονται

οι άλλοι για σένα

είναι δικό τους πρόβλημα.

.

.

| Charlie Chaplin |

Κάθε άνθρωπος κουβαλάει μέσα του δύο φωνές, η μία ψιθυρίζει μια γυμνή αλήθεια, και η άλλη ψεύτικη πραγματικότητα για να την αντέξει.

Πόσες φορές κοιταχτήκαμε στον καθρέφτη και είδαμε μόνο τα πρόσωπά μας, ενώ οι ψυχές μας ήταν πίσω από το τζάμι, μας κοιτούσαν με άδεια μάτια;

Έχουμε προσπαθήσει ποτέ να μείνουμε σε απόλυτη σιωπή, ακούγοντας τις σκέψεις μας καθώς κυλούν χωρίς περιορισμούς; Είναι τρομακτικό.

Ο άνθρωπος δεν αντέχει να κοιτάει τον εαυτό του, γι' αυτό γεμίζει τη ζωή του με θόρυβο, δουλειά, άδειες συζητήσεις, εκπληκτικά πράγματα, οτιδήποτε τον κάνει να ξεφύγει από την ερώτηση που πάντα τον στοιχειώνει: Γιατί είμαι εδώ; Τι με κάνει να συνεχίζω;

Ίσως η απάντηση δεν είναι να ψάχνεις, αλλά να σταματήσεις να τρέχεις μακριά.

(Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι)

Ο Ernest Hemingway έγραψε κάποτε: «Το δυσκολότερο μάθημα που έπρεπε να πάρω ως ενήλικας είναι η αμείλικτη ανάγκη να συνεχίσω, ανεξάρτητα από το πόσο συντετριμμένος νιώθω μέσα μου. "

Η ζωή δεν σταματά όταν οι καρδιές μας είναι βαριές, το μυαλό μας είναι σπασμένο ή το πνεύμα μας νιώθει σαν να ξετυλίγεται. 

Αυτό που το κάνει ακόμα πιο δύσκολο είναι ότι κανείς δεν μας προετοιμάζει πραγματικά για αυτό.

 Ως παιδιά, μεγαλώνουμε με ιστορίες γεμάτες ευτυχισμένο τέλος, ιστορίες λύτρωσης και θριάμβου όπου όλα μπαίνουν πάντα στη θέση τους. 

Αλλά η ενηλικίωση αφαιρεί αυτές τις παρηγορητικές αφηγήσεις. Αντίθετα, αποκαλύπτει την σκληρή αλήθεια:, πως τίποτα δεν είναι  εύκολο και συχνά θα χρειαστεί να δώσουμε μάχες πολλές φορές άνισες.

Ναι, είναι εξουθενωτικό. Και ναι, υπάρχουν μέρες που είναι σχεδόν αδύνατο να κάνεις άλλο ένα βήμα. 

Αλλά ακόμα και τότε, προχωράμε μπροστά.

Κάθε μικρό βήμα είναι απόδειξη της ανθεκτικότητάς μας, μια υπενθύμιση ότι ακόμα και στις πιο σκοτεινές στιγμές μας, εξακολουθούμε να αγωνιζόμαστε, εξακολουθούμε να αρνούμαστε να τα παρατήσουμε.

Η ποίηση

είναι ένα και το αυτό

με του ραδίου την παραγωγή.

Ένα του γραμμάριο απαιτεί 

μόχθο πέντε συνταγμάτων.

Για μια και μόνη λέξη

χαλάς και καταργείς 

χιλιάδες τόνους

λεκτικών μεταλλευμάτων. 

Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι

Σαν σήμερα, 

το 1930, έφυγε από τη ζωή.

Αλήθεια ή ψέμα

Καλό μήνα  ! 

Πρωταπριλιά!

Κάθε δευτερόλεπτο έχει την αξία της!

Όσο και να  μην τον αντιλαμβάνομαι ο χρόνος μας τον  αποδείξει αυτό το μάθημα!

Σε δευτερόλεπτο πήραν την χαρά, σε δευτερόλεπτο πήραμε την χαρά. Σε δευτερόλεπτο περπατάμε στη Γη ,σε δευτερόλεπτο πετάμε στον Ουρανό!Σε δευτερόλεπτο το σώμα βράχος, σε δευτερόλεπτο το σώμα ερείπιο!

Το δάκρυ για να φέρει Άνοιξη ,το χαμόγελο να αντέξει το Χειμώνα !

Το δευτερόλεπτο η ρίζα!!!