...με μια τσάντα που ήταν τα ποιο σημαντικά ( της στιγμής τότε),ντυμένη με τα καλύτερα πάνω στα κούνια ξεκίνησε το ταξίδι από το θάνατο στο πουθενά;; .... Νομίζοντας πως
γρήγορα θα ξανά ανοίξει η πόρτα του σπιτιού που έμεινε πίσω, σταθερή, ακίνητη. Πέρασε ο χρόνος όπως το ποτάμι!
Ναι,ναι ακριβώς έτσι όπως το νερό που δεν γυρίζει πίσω.
Χάθηκαν όλα, η τσάντα,τα ωραία ρούχα, τα κούνια, μέχρι και τα όνειρα...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου