Sa mirë ,sikur të mësojmë .
Meqënse koha kalon ,ç'do vitë e mē tepër mësojmë dhe kuptojmë shkaqet dhe arsyet e problemeve ku na ka përballuar jeta .
Si psh. kur ishim fëmij loznim ,vraponim e flisnim me shumë dashuri e gëzim.
Por ç'do vitë e më tepêr ,kur kthejmë kokën pas themi :- ç'do vjet e më të lumtur.
Duke u rritur ,aq më shumë largohemi nga segmenti ku nisëm jetën pozitive ,nga dita e lindjes.
Thonë: kur lindim lindim me tē qarë , kush e mban ngelet njeri, kush e humbet bën të tjerët për të qarë.
Tema e vyrtyteve të ngelesh NJERI është temë ku mundon gjithë institutet.
Rrënjët janë tē mbërthyera tek prindrit,më tepër tek NËNA .
Kështu që para se të sjellim në jetë një jetë tjetër na duhet tē kemi mësuar vetëveten dhe si të mësojmë një NJERI të jetojë dhe të qëndroj në jetë .
A merret kush me mësimin e të qenurit PRINDËR?
Kemi liri,por ka kufi liria?
Deri ku arrin liria ime ? ( deri atje ku fillon liria e tjetrit)
Ç' është lumturia ?
Ku gjejmë gëzimin?
Ç' është dashuria? ( sigurisht jo vetëm sex)
Ç'do të thotë ,kalimtarë jemi në jetë?
Kush është më i bukur ,shpirti apo fytyra ?
Kush ka vlerë më shumë rroba e handruar apo hopinga e grisur nga rrobat dhe hopingat me emëra firmash?
Kush ndrin më shumë një zemër e bardhë apo një plastike?
..... .... ...
Kur të mësojmë atëher mund mund të kuptojmë jetën në jetë !
** dhe unë jamë një si turrma ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου